Чаму твор заканчваецца смерцю Пора-Леановіча? Ці можна было чакаць такой развязкі? Чаму Пора-Леановіч дзякуе Гораву за сваю смерць?

У гэтага чалавека не было нічога святога, ён грэбліва ставіўся да ўласных продкаў, да свайго народа, да мінулай гісторыі і да сучаснасці, такі чалавек не быў дастойны жыцця і ён сам гэта разумеў. Усведамленне віны перад народам, якому ён здрадзіў, пякучы боль за зняважаную i прыгнечаную родную зямлю нараджалі ў яго пакалечанай душы гнеў i пагарду да сябе i да ўсяго свету. Такая развязка была некалькі чаканай, гэтаму судзейнічалі некаторыя дэталі: Пора-Леановіч быў заўзяты дуэлянт і добра страляў, бо трэніраваўся штодня, аднак ён свядома вырашыў страляць левай рукой, прапануе яму выбраць лепшы пісталет. І самае галоўнае – папярэдняе рашэнне Леановіча не страляць у Горава, смяротна паранены ён кідае ўбок свій пісталет.

Паміраючы, Пора-Леановіч прамаўляе: «Дзякуй вам... Дзякуй...» Перад самай смерцю ён зведаў хвіліны духоўнага ачышчэння i адначасова адчуў фатальную наканаванасць, непазбежнасць сваёй смерці.