Күн аскан сайын жүмысының түрі өзгеріп отырды... Әліш енді жолдың топырағын тегістеп, үстіне күм, тас киыр- шыктарын тасуга тапсырма алды. Ол бүл жүмысты да бар ынтасымен істеді. Пойыз осы арадан өткенше асыкты. Үйілген топырактың үстінен тас теселді. Бір-екі рет жанбыр жауған соң, әлгі тас теселген топырак беріш болып қатып қалды. Тағы бір күн Әліш түйемен ағаш тартатын болды. Сергей,- деді Әліш, -осы топырақты, тасты, ағашты үйіп жатырмыз, ал пойыз қашан келеді? Асықпа, Әліш, - деді Сергей,-пойыз әлі-ақ келеді. Екеуміз сол пойызбен саяхат курамыз. Әнеугі күні өзін айткан әнгіме есінде ме? Алматыға осы жерден екі күн жүрдік деп едін гой, енді сол Алматыға екі сағатта баратын боламыз. Әліштің ойына болашак өмірі келіп, өзін пойыз устінде кетіп бара жаткандай сезінді... 1. Әліштің арманы не ? 2. Арманына жету үшін қалай еңбектенді ? 3. Әліштің іс - әрекетін қалай бағалар едіңіздер ?