Ертеде бір жас жігіт өз кедейлігін айтып, әрдайым мұңын шағады екен. -шіркін-ай, менің байлығым көп болса, жақсы өмір сүрер едім, - деп зарлауын қоймапты. бір күні қарт тас қашаушы өтіп бара жатып, зарал отырған жігіттін қасына келеді. -- саған не болды сонша жылап? сен нағыз бай емессің бе? - дейді -- мен баймын ба? - деп жігіт таңғалады. ол қандай байлық? -- сенің көзің ше? бір көзіңді қаншаға сатар едің? деп сұрайды қарт. -- оның не! ? деп шошып кетеді жігіт, көзімді ешқандай байлыққа айырбастамаймын. -- ал енді екі қолың мен аяғынды алтынға айыбастар ма едін? -- жоқ, ешқайсысын да алтынға айырбастамаймын, дейді жігіт. -- міне, көрдің бе, сен өте бай ң. ң ең үлкен байлығы күш қуаты мен денсаулығы, дейді қарт. оны ақшаға сатып ала алмайсың. қарт осыны айтады да жөніне кетеді.

френкинштеин    1   15.09.2019 18:40    3