Абай ауылына жеткенше асықты, Анау
Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апасына айтайыншы,
-
деді бір үлкен әйел.
-
әйел.
Ұлжан мен әжесі - Зере
Абай еді. Оның
-
олуы
гезд
Бәсе, Телғара ғой... Жаным-ау, мынау... - Телғара! деді жас
Абайдың келген хабарын естіп, анасы
сыртқа шықты. Зеренің ең жақсы көретін немересі
тілеуін тілеп отыратын.
Абай аттан түсті. Ол көп ішінен, ең алдымен, өз шешесін көрді. Соған
қарай жүре беріп еді, шешесі:
Шырағым, балам, ар жағыңда әкең тұр... Сәлем бер! - деді.
Абай әкесіне қарай тез бұрылды. Әкесіне қол беріп амандасты.
Әкесі:
- Балам, бойың өсіп, ержетіп қалыпсың! Бойыңдай болып білімің
де өсті ме? – деді.
Ұялғанды, жауап айтпағанды кешірмейтін әке мінезі Абайға бел-
гілі. Ол сабырмен:
Шүкір, әке, Қазіреттің рұқсатын, фатиқасын алып қайттым, – деді.
Құнанбай:
Бар, енді шешелерің жаққа бар, амандас, балам! — деді (М. Әуезов).
Телғара» — Абайға жеңгелерінің қойған аты.

Жоспар куру помагите составить план

пропрл    3   16.09.2021 20:35    2