Францыск Скарына — выдатны асветнік і гуманіст, таму што ён даў пачатак усходнеславянскаму кнігадрукаванню, падняў адукацыю і культуру свайго народа. С. Падокшын так ацэньвае Ф. Скарыну як гуманіста:
«Для Скарыны як мысліцеля характэрна спроба гуманістычнай інтэрпрэтацыі Святога Пісання.У прадмовах ён імкнуўся з дапамогай біблейскі х тэкстаў апраўдаць і абгрунтаваць гуманістычныя ідэі Рэнесансу аб рэлігійнай і маральнай аўтаноміі чалавека, яго годнасці, якая вызначаецца не столькі паходжаннем альбо сацыяльным становішчам, колькі іптэлектуальна-маральнымі дабрачыннасцямі, і асабістымі заслугамі». Шматграннасць таленту Скарыны ставіць яго ўровень з выдатнейшымі людзьмі эпохі Рэнесансу.
«Для Скарыны як мысліцеля характэрна спроба гуманістычнай інтэрпрэтацыі Святога Пісання.У прадмовах ён імкнуўся з дапамогай біблейскі х тэкстаў апраўдаць і абгрунтаваць гуманістычныя ідэі Рэнесансу аб рэлігійнай і маральнай аўтаноміі чалавека, яго годнасці, якая вызначаецца не столькі паходжаннем альбо сацыяльным становішчам, колькі іптэлектуальна-маральнымі дабрачыннасцямі, і асабістымі заслугамі». Шматграннасць таленту Скарыны ставіць яго ўровень з выдатнейшымі людзьмі эпохі Рэнесансу.