Прыгадайце прыезд Насцечкінай маці. Як сустрэліся старыя знаёмыя пасля доўгіх гадоў разлукі, што адчуваў кожны з дарослых?

Усе чакалі прыезду матулі з нецярпенніем. Настя і дзед не памяталі сябе ад радасці, калі ўбачылі знаёмую постаць. Кінуліся абнімацца, тая таксама была рада ўсім гасцям і сустрэчам.

Сержаў бацька таксама з нецярпеннем чакаў сустрэчы з матуляй Насцечкі, а калі прыйшла яго жонка ўсё адкрылася эмоцыі іх накаліліся: “Жанчына ціха плакала. Насцін дзед пагладзіў яе па галаве і пацалаваў у лоб. Серж стаяў як ака мянелы. Сержаў бацька ўстаў з крэсла так шпарка, быццам бы крэсла гарэла агнём. Ён стаяў, апусціўшы рукі і не ведаючы, дзе дзецца.

— Дык вось каго гэта ты так пакрыўдзіў... — павярнуўся бацька да Сержа і змоўк, а пасля цішэй сказаў: — Гэта я яго пакрыўдзіў, гэта я сам вінаваты...»

Дарослыя былі ў роспачы, ім было сорамна перад Закрэўскім за свайго сына. Але ой прабачыў ужо ўсё Сержу. Праз некалькі хвілін, калі Серж выбег з дому Закрэўскіх, бацька цвёрда адзначыў, што больш ён такім не будзе, Мілеўскі пастараецца выправіць сваю памылку. Гэта настроіла ўсіх на больш вясёлы лад. Яны селі разам за стол і паміж імі ўзнікла вясёлая гамонка, поўная ўспамінаў і прыемных хвілін.