Знайдзiце гэты урывак у тэксце i. шамякiна тывожнае шчасце дзень выдаўся цёплы (па)красавіцку прыпякала сонца але быў моцны вецер. ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі свістаў у яшчэ голых галінах прысад. дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. хутка па…сыхалі дарогі на пя…чаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл гнаў яго ў напоўне…ыя в…сновай вадой ла…чынкі. на вышэйшых мясцінах дзе глеба па…сыхала аралі трактары. а з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег спрасаваны вятрамі дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі. саша (не)рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра а адтуль па чыгунцы. ісці было прыемна і лёгка. была хвіліна калі саш… хацелася вярнуцца назад. але ён а…чуваў што ісці назад будзе цяжка а яшчэ цяжэй будзе пасля думкі пра жэню не дадуць яму н… сну н… спакою і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. ды і нельга спыняцца на (паў)дарозе. вунь ужо зусім недалёка лес. (не)даходзячы да яго трэба павярнуць па шляху направа, мінуць (не)вялікі бор што ўразаўся ў поле вузкай касой а там і ліпнікі. бор гэты прасвечваўся з краю ў край бо навокал было шмат …чарнелых пнёў. надзвычай роўныя і высокія (прыгажуні)сосны гойдаліся ад ветр… рыпелі і аднастойна і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (і. шамякін).

Дзень выдаўся цёплы, па-красавіцку прыпякала сонца, але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі , свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка падсыхалі дарогі, на пясчаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл, гнаў яго ў напоўненыя вясновай вадой лагчынкі. На вышэйшых мясцінах, дзе глеба падсыхала, аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег, спрасаваны вятрамі ,дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша не рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра, а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
Была хвіліна калі Сашу хацелася вярнуцца назад. Але ён адчуваў,што ісці назад будзе цяжка, а яшчэ цяжэй будзе пасля. Думкі пра Жэню не дадуць яму нi сну нi спакою, і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на паўдарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. Не даходзячы да яго , трэба павярнуць па шляху направа, мінуць невялікі бор, што ўразаўся ў поле вузкай касой,  а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край, бо навокал было шмат пачарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія прыгажуні-сосны гойдаліся ад ветру, рыпелі і аднастойна, і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).