Пачынала шарэць. Над лесам нізка грувасцилися
снегавыя воблакі. Дарога, скаваная мароза,
ла на ўзлесак.
Іду паціху і два сляды бачу: ласіны і заячы.
Сляды кіруюць у адным напрамку: на сярэдзіну узлеску.
Прайшоў яшчэ крыху і ладны стажок сена убачыу.
А каля стажка таго лось з зайцам сілкуюцца.
Стажок сена для іх нібы сталоўка бясплатная.
Заяц, як толькі згледзеў мяне, адразу ў кусты сігануу.
А лось ляніва павярнуў галаву і зноў за яду ўзяўся.
Вяртаўся з лесу і ўсё думаў пра чалавека — добрага, з чулым сэрцам, які на ўзлеску для звяроў
стажок сена пакіну ПРАСКЛАНЯТЬ АДНОСНЫЯ ПРЫМЕТНИКИ.​

andriytustanov    2   16.02.2020 19:58    4