Какая тут тема ? и думка he прасі прабачэння дарэмна: ўсё дала, што магла ты мне даць. ты мне болей ужо не патрэбна, ды не хочацца адпускаць. я знайду цябе ў парку халодным; — можа, прыйдзеш яшчэ да мяне? вецер з вуснаў сарве тыя словы i з размаху мне ў твар шпурляне.