Сочинить маленькую сказку на татарском языке

өлке Кыслага әйтә:

– Әйдә, чабышабыз! – ди.

– Әйдә, чабышабыз! – ди Кысла да.

Чабышып китәләр. Төлке алдан чабып китә, ә Кысла аның койрыгына ябыша.

Төлке билгеләнгән урынга барып җитә, һәм борылып карый, койрыгын селкеп куя. Ә Кысла койрыктан ычкынып төшә дә Төлкегә әйтә:

– Мин сине монда күптән көтәм инде! – ди.

Яшәгән ди иде бер йортта кечкенә тычканы бу чердаке, ә зур песи - бүлмәдә. Песи, сез, уйлыйсыз, маташа мышей бу чердаке тоту, юк шул менә! Башта, әлбәттә, алар бик ладили, әмма тычканы иде игелекле, һәм бервакыт притащили коту бер кухня кусочек сыр (бу юкка уйлыйсыз, нәрсә генә тычканы яраталар, сыр). Коту кечкенә тычканы бик ошады, һәм шул вакыттан бирле алар дус, нык-нык, ә песи, хәтта разрешал кечкенә мышам йокларга, завернувшись аның йон, хәтта таскать аны, зур кота, усы!