Замёрзла ноччу шпаркая крыніца; Твая пара, зімовая нуда! Цяпер няма ўжо руху ні сляда, I нават зверху слоем снег лажыцца. Ды ўсё дармо, бо там, пад ім, струіцца Магутная, жывучая вада. Чакай! Яе йшчэ прыдзе чарада! Здалее хваляў хор на вольны свет прабіцца.
Прыклаў я гэты сімвал да сябе, Схіліўшыся ў надсільнай барацьбе, I разгадаў прыроды роднай словы. Як — прамаўчу, бо кожны з вас — паэт. Рассейце ж самі лёгкі змрок прамовы, Сваей душы туды пралліце свет! Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/sanet-0
Замёрзла ноччу шпаркая крыніца;
Твая пара, зімовая нуда!
Цяпер няма ўжо руху ні сляда,
I нават зверху слоем снег лажыцца.
Ды ўсё дармо, бо там, пад ім, струіцца
Магутная, жывучая вада.
Чакай! Яе йшчэ прыдзе чарада!
Здалее хваляў хор на вольны свет прабіцца.
Прыклаў я гэты сімвал да сябе,
Схіліўшыся ў надсільнай барацьбе,
I разгадаў прыроды роднай словы.
Як — прамаўчу, бо кожны з вас — паэт.
Рассейце ж самі лёгкі змрок прамовы,
Сваей душы туды пралліце свет!
Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/sanet-0