Расла пры дарозе маленькая сцяблінка і рада-валася сонцу. ішоў злы чалавек і прыбіў ботамяблінку да зямлі. пачала вянуць сцяблінка, па-рывацца прыдарожным пылам. мабыць, быў быза канец. але па той дарозе ішоў з кійком добрычалавек і заўважыў бедную сцяблінку. спыніўся,ткнуў свой кіёк, падняў і падвязаў да яго сцяб-дінку. зямлю падрыхліў і вадзіцай паліў.- дзякуй табе, добры чалавек, век не забудутваёй дабрыні, — адазвалася сцяблінка.- расці вялікая! — адказаў добры чалавек іпайшоў далей.прайшлі гады. з той маленькай сцяблінкі вы-расла вялікая прыгожая (паводле i. сы-чыка).як бы вы прадоўжылі казку? напішыце яе працяг.