проанализировать верш
Аркадзь Куляшоў
Аб любві
Да нябёс уздымае зямля
Каласы сваіх ніў,
Каб сагрэла іх сонца,
Каб вецер іх там апыліў.
Я не знаю, калі
Палюбілася сонцу зямля,
А зямлі палюбілася сонца, -
Не ведаю я...
Толькі знаю - не меней
Налічвае год іх любоў,
Чымся сонца праменняў,
Зямля - залатых каласоў.
Маладая зямля,
Як нявеста, а сонца - жаніх.
Лета - час іх абдымкаў,
А восень - час ростані іх.
Час чаканняў - зіма,
А вясна - час чаканых сустрэч,
Час шчаслівай любві:
Слёзы - прэч, крыўды - прэч, хмары - прэч.
1950