Зар, зар за ман, зар за ман,

Зар лап өт кен бір за ман.

Сөз дің ба сы – бис мил лаһ,

Біз ай та лық, сіз тың да

Мұ сыл ман ның та ри хын:

Төрт аяқ ты хай уан –

Бұ дү ние нің жа ры ғы.

Ба ға сы кет кен жі гіт тің

Бе ті нен алар зайы бы.

Бір Ал ла дан бас қа ның

Көп ті қыл ған айы бы.

Ке са пат тың ке сі рі

Ке ле ме деп керт бас қа,

Сол се беп тен қор қа мын!

Әу ел гі қор лар зор бол ды,

Сон дай зор лар қор бол ды,

Әу ел гі бар лар жоқ бол ды,

Сон дай жоқ тар тоқ бол ды,

Жөн біл ме ген жа ман дар

Ел би ле ген бек бол ды.

Кө те ре ал май би лі гін,

Ұлас қан үл кен кек бол ды.

Ние ті не қа зақ тың

Тым-ақ тәу ір еп бол ды.

За ма на қыр бо лар деп,

Сол се беп тен қор қа мын!

Қыс кө бей ді – жаз аз боп,

Бай тау сыл ды – мал аз боп,

Ағай ыны кө ре ал май,

Ата ға ба ла араз боп.

Әр нәр се нің бол жа лы

Ке ле жа тыр жа қын дап.

Ағаш ты тау ға үй са лып,

Ал ды кә пір ақын да,

Ел ді ер кі не қой ма ды

Буыр шын дай та қым дап

Дуан ба сы бо лыс тұр

Кә пір дің сө зін ма құл дап.

Бей ша ра ның пұлы жоқ,

Қо рық қан нан қа қыл дап.

Жа рыс қа кір ген жақ сы лар,

Аша ал мас сың кө зің деп,

Сол се беп ті қор қа мын!

Ел ге егін жай ыл ды,

Бай ға қоң сы жо ла мас.

Ал дап-ар бап жү рем деп,

Өз ті ле гін ті ле мес.

Арам су лы ба ла ға

Ата ның сө зі ұна мас.

За ма на қыр бо лар да

Алу ан-алу ан жан шық ты,

Қай ыры жоқ бай шық ты.

Сау ып ішер сү ті жоқ,

Мі ніп кө рер кү ші жоқ,

Ақ ша де ген мал шық ты.

Жар лы, ке дей жоқ де сек,

Қор лық пе нен күн өтер.

Бай лар ұр лық қы ла ды,

Кө зі не ма лы кө рін бей.

Би лер жей ді па ра ны

Сақ тап қой ған сү рін дей.

За ма ның се нің құ был ды

Те ке мет тің тү рін дей.

Мы на за ман қай за ман?

Азу лы ға бар за ман,

Азу сызға тар за ман.

Тар лы ғы ның бел гі сі:

Жақ сы – жан нан тү ңіл ген,

Жа ман – мал дан тү ңіл ген,

Мұ ның өзі – зар за ман.

Зар лы ғы ның бел гі сі:

Бір-бір ле рін күн де ген,

Жай-жай ына жүр ме ген,

Мұ ның өзі – тар за ман.

Тар лы ғы ның бел гі сі:

Мұ сыл ман нан хал кет ті.

Тә ңі рім бол ғай де мес тен.

Ан ты жұқ пас бой ына,

Әр не тү сер ой ына,

Жал мау ыз бол ды үл ке нің,

Қа зақ, се нің со ры ңа.

Ар қа дан дәу рен кет кен соң,

Қу ғын дап орыс жет кен соң,

Тіп ті амал жоқ, қа зақ тар

Ен ді се нің то ры ңа.

Орыс – бүр кіт, біз – түл кі,

Ала мын деп тал пын ды...

Бұл асы лық, ас қан за ман да,

Ұл туа ды ата ме нен еге сіп,

Қыз туа ды ана ме нен тең де сіп,

Ба ла сы ке тіп тыю дан.

Пат ша жұр тын қа на ды,

Бай лар жөр гем са на ды...

Жа ман дық тың бел гі сі:

Ұлдың кө ңі лі – бір бө лек,

Қы здың кө ңі лі – бір бө лек,

Алы сар тұс тар бол са да,

Әл сіз ай бар не ке рек?..

Зар за ман ның ая ғы —

За ма ның кет ті бая ғы,

Ықы лас, ни ет қал ма ды,

Үл кен ге би лік сал ма ды,

Жар лы ның жал ғыз сүй еніш

Мал бо лып ты тая ғы.

Ай ырыл май дерт бол ды

Ке дей ге қыл ған қор лы ғың.

Кә рің ді көр дің пі рің дей,

Тіл маш ты көр дің жең гең дей,

Дуан ды көр дің үйің дей,

Абақ ты тұр қа сың да

Қа зыл ған қа ра кө рің дей!

жека596    2   25.11.2021 13:14    0