УМОЛЯЮ СДЕЛАЙТЕ ПЕРЕСКАЗ НА КАЗАХСКОМ МНЕ ОЧЕНЬ НАДО
Зытып келем, зытып келем. Артыма қарай-қарай зытам... Зытып келе жатқаным-қашып келемін, артыма қарай беретінім-қорқып келемін...
Мен қазір ондамын. ,,Әліпті таяқ деп білмейсің",-деп ауылдың балалары мазақтар беретін еді, жазғытұрым қолыма сиыршының таяғы түсті.
- Енді естияр азамат болдың... Мына таяқты қолыңа ал, осы ауылдың сиырын енді сен бағасын! - деп ағам Айдынғали таяғың маған ұстатты да өзі аяқ-еңбек іздеп, қалаға кетті.
Қалаға кіріп, қатар-қатар тізілген көл тақтай дүкендердің оңашарақ тұрған біреуінің жанына келдім де жып-жылы жерге құлай кеттім. Жұмсақ құм өзінен-өзі үгітіліп, жамбасқа жайлы төсек бола кетті...
-О, қасқаңның жатысын-ай!... - деп, тап өзіме ұқсаған екі бала мені аяқтарындай болып ем, көзімді ашуға дәрменім жетпеді. Ар жағын білмеймін, тас болып қатып қалсам керек...
- Түнде өліп жатқан бала сен бе едің, әй? - дегенге артыма қарасам, бір рерсек, бір кішірек бала өзен жағасына жақындай берген екен. Біреуі ашаң, сұңғақ денелі, үстінде шолақ шалбардан басқа еш нәрсе жоқ. Күнге күйіп, күрең тартқан дененің бұлшіқ еттері иіріліп-иіріліп қояды. Енді біреуі менімен тұстас болуы керек, ақшыл денелі, арық, бір аяғын ақсай басып келеді.
​

пропин    1   13.05.2021 07:52    0