Текст :Қалашылар, қалашылар келеді! Түсіндірме сөздік – Анау Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апасына айтайыншы, – деді бір қартаң әйел. – Бәсе, Телғара ғой... жаным-ау, мынау...Телғара! Әпкеме айтайыншы, – деп, тағы бір жас әйел, жеңге де үлкен үйге қарай ұмтылысқан. Сағынған баласының келер мөлшерін Байтас кеткеннен бері шешесі Ұлжан да есептеп, осы бүгінге ұйғарып жүр еді... ...Кезек өз шешесіне келгенде, ол сүйген жоқ. Қатты бір қысып, бауырына басып тұрды да, маңдайынан иіскеді. Абайдың әкесіндегі тартымды салқындық шешесіне де көптен бергі мінез болған. Бала осыдан арғыны күтпеуші еді. Бірақ бауырына басқанның өзінде де Абайдың жүрегін қатты-қатты соқтырған аса бір өзгеше жақындық білінеді. Ана құшағы!.. Ұлжан көп ұстаған жоқ. – Әжеңе бар, әнеки! – деп, үлкен үйдің алдына қарай бұрып жіберді. Кәрі әжесі Зере бәйбіше таяғына сүйеніп, ұрсып тұр екен. – Жаман неме, маған бұрын келмей, әкеңе кеттің-ау! Жаман неме! – дей беріп, қасына, құшағына немересі барғанда, «жаман неменің» артынан лезде: – Қарашығым, қоңыр қозым... Абай жаным... – деп кемсеңдеп, жылауға айналып кетті...

lidaat    2   15.09.2021 22:13    0