ТЕҢІЗДЕГІ АРПАЛЫС Жағада тұрған қайықты екеулеп суға түсірді. Андрей қайыққа қарғып ангеңде, мына жақтан түйеші жігіт те тері тоны қалдырлап қайыққа кеудесімен асылды. Табаны суга тиер - тиместе қара дауыл қуған қайын Қаңбақтай ұшып ала жөнелді. Өмірі теңізге шығып көрмеген түйеші жіпт сəл қозғалса суға кететіндей, түс жоқ, өң жоқ, қалш-қалш еш Қайықтың кенерінен тас қып ұстап, жабысып алды. Андрей қайықтың басын бұра алмай, жанталасып жүргенде, бұлар жағадан ұзап та кетіп еді, теңіз үстiнiң дауылы тіпті әлемет. Толқындар ірілене бастады. Қаттай соққан қара дауыл аралдың әушірім айқай желіне ұласты да теңіз үсті түтігіп, уылдап-шуылдап, үйдей -үйдей толқындар су бетіне ереуілдеп ойнап шығады. Жалмұраттың басы айналды. Көк запыран алкілдеп кеңірдегінде тұрып алды. Қайда қараса да қара жер көрінбеді. Табан асты түпсіз құрдым. Қайнаған теңіз көз алдында дөңгеленіп үйіріліп бара жатқасын бұл көзін жұмып алды. «Иә, Құдай... Өзің. Өзің сакта! Сактай көр!» Үйдей толқындар енді ес жиғызбады. Үстінен баса калатындай, бірінен кейін бірі гүрілдеп келіп, онсыз да бір багып, бір ШТЫГЫП малТЫҒып келе жатқан қайықты сүзеген бүқалай қағып етеді. [Кайык төңкеріле жаздат, екі қапталымен су сабалай бастады. Андрей мұзға ыққан кісілерді құтқара алмасын білді, қайықты жағаға бұрыт еп, әлгінуге ыққа қарай күлудилап тапқан қайық желге қарсы атын баспай, тосімен толқындарды сабалап, бір орында тұрып алды. Андрей алқынганына қарамай, қос ескекке күш салып, есе берген-ді. Бір ескектің қалақ басы омырылып, қайық ыққа қарай қисайып ала женелді Енді бітті. Қүрыдық. Андрей сыңар ескекті лақтырып жіберді де, қайықтың бел ағанына сылы етіп отыра кетті Күн батты ма, жоқ па, белгісіз. Айнала төңірек карауытып, бар әлем бір уыс боп сыгылып", түсі суың дүниеге тілсіз тартылып жұтылып бара жатты. Бір кезде қайықтың тұмсығы үлкен мүзға тірелді. Қолы, аяғы қашылдап әкетіп бара жаткан Андрей ес жиям дегенде кейінгі жақтан қатты жел юуған тағы бір мұз аудаңдап келіп қалған-ды. Бірақ оны Андрей байқаған жоқ