Спереводом қазақ халқы "он үште отау иесі" деп бекерге айтпаған. он үш деген-ң бірінші мүшелі, есеюдің алғашқы сатысы. яғни, он үшінде ақыл-ойы жетіліп, оң-солын танитын қабілетке ие болған. ата-әжелеріміз он үшке толғанда, сенім артып, үлкен міндет жүктеген. өз перзентінің арман-мұратын болжап, дұрыс бағыт беру ата-анаға да сын. олар отбасы шежіресінде жарқын, ұлгілі істердің орын алғанын қалайды. сондықтан перзентінің болашағына бей жай қарамай, оның өз алдына отау құрып, өмірге қ басуына ерекше мән берген. бұрындары ұлына қызды әкесі мен шешесі, ағасы мен жеңгесі, үлкендер жағы таңдаған. тіпті дүниеге келмей жатып-ақ атастыру рәсімі болған. қалыңдық таңдағанда, бойжеткеннің көркіне емес, оның , тәрбиелі, текті болуына назар аударған. ататек шежіресін мұқият зерделеген. қазақтың жеті атаны бекерден-бекерге сұрамайтыны сондықтан.