Перевидите подалуста надо не қияс егіс басына келгенде күннің де алқызыл шапағы жер бетіне тарай бастаған еді . әуелі көженің суы құйылған қауақты арықтың жиегіндегі ыза жерге ернеулете көміп қойды. бұл - әкесінен үйренгені еді . кеткенін иығына салып , арықты жағалай жүріп кеше ғана дәнін сеуіп , тырмалап кеткен атыздарға көз жүгіртті. тарылықтың қанша гектар екенін де қиас
әлі білмейді. әйтеуір айбол шалдың қолдан жасаган өлшегіш таяғымен
әрі-бері өлшеп келіп, «алты гектар» дегені есінде. дәл осындай көлемдегі
жерге бұлар жыл сайын тары егіп, колхозға жинап беруші еді. бірақ ол
кезде қиястың жанында әкесі болатын. енді, міне, әкесі майданға кетті.
шешесі ауру. осыны ойлағанда іштей күрсініп те алды.
«алдымен құлақ арықтың шығыс бетіндегі атыздарды суарамын» деп
ойлады ол. — сонан соң суды батыс, ылди беттегі атыздарға жыға салу
оңай».
көтерменің бір жағын орып, сарылдап далаға кетіп жатқан суды
көргенде ң көзі шарасынан шығап, қорқыныштан тұла бойы
қалтырап кетті. не істерін де білмей сасқандықтан, судың құлап жатқан
жеріне барып, талтайып тұра қалды. құлаған жердің көлемі үш-төрт
қ. дәл қазір осынша жерді бітемек түгілі, судың ағысына да
қалт-құлт етіп әзер шыдап тұр. ызаланғаны соншалық, ң көзінен
бырт-бырт жас шықты. қияс өкси жылаған күйі үстiнiң суы сүмектеп,
орнынан тұрды. біраз жерге ағыспен ілесіп кеткен кетпенін ұстады.
ол енді бойын кернеген ашу-ызадан бірте-бірте арыла бастады.
жылағанын да қойды. қайта бойын бір қайсарлық сезім билеп алғандай.
«бұл жерді менің қалай да бітеуім керек» деп ойлады ол і
(т. нұрмағамбетов)​

apuha2003p07yqc    3   03.12.2019 15:24    1