ПЕРЕВЕСТИ!
Елен езенінің жиегінде түймедей бір тебе тұр. Өзі қораш болса да, осы төбенің аты зор.
Актебе» десе, жұрттың бәрі біледі. Ондай ақ та емес. Сонша ағартып, зор айтарлық не қасиетті
барын Кім білсін, оны қоршай салынған қала да «Ақтөбе» аталған. Қаланың күншығыс жақ
шетінде Елек өзені ағады. Бір жағы – ырғалған көк, Тып-тыныш, бір жағы — сартылдаған
пойыз, сары құм. Екі аралықтағы қала бетін қалай бұрарын білмей тұрған сияқты. Алысырақ»
ман-маңда көз жіберсең — бетегелі, құмайт жазық дала, жалпақ дала созылып кете береді.
нен аспанда еркін самғаған Көк қаршығадай, осы далаға көз түскенде, көңіл шіркін де самғаti-
самғап алады.
қаланың іші де көңілді. Қала бұрынғыдан да көркейе түсiптi, ағаш егіліп, гүлдене бастапты.
Ертеректе бұл қалада тебеңнен күн қарыса, табаныңнан жер қаритын. Ыстық күндері тынысың
тарылған соң жел іздейтінсің. Іздеген желің табылса, азабы ыстықтан да қатты. Құм аралас
майда топырақпен қуыс-қуысыңның бәрін бітеп салып, сары боран ұйытқи соққанда: «Жанып
кетсем де, желің құрысын!» — дейтінсің. Міне, Ақтөбенің күні — осындай еді...​

Halimali10    2   24.02.2020 13:14    2