Оюлар Түрін-айтекеметтің! Асыл қандай! Үңілдім үнсіз ғана басымды алмай. «Келе ғой, кошақаным, өзіме!» - деп, Әжем кеп сипағандай шашымнан жай. Күйімді кешсендер-ау сол беттегі, Тұрғандай ана көңіл тербеп мені. Жан бітіп жайраңдады жан-жағымнан Қазактың қошкармүйіз өрнектері. Ансаумен күнім өтті қанша менін, Желбауда, баскұрда ма аңсау емім. Әжемнің көзіндей бұл оюларды Таба алмай дала кезіп шаршап едім. Елестеп көз алдымда сән шақтарым, Келгенде кұлағыма аңсатқан үн. Ф.Оңғарсынова 3