ОҚ
ді. Ар жағын білмеймін, тас болып қатып
қалсам керек...
— Түнде өліп жатқан бала сен бе едің,
Әй? — дегенге артыма қарасам, бір ересек,
бір кішірек бала өзен жағасына жақындай
берген екен. Біреуі ашаң, сұңғақ денелі,
үстінде шолақ шалбардан басқа еш нәрсе
ЖОҚ. Күнге күйіп, күрең тартқан дененің
бұлшық еттері иіріліп-иіріліп қояды. Енді
біреуі менімен тұстас болуы керек, аңшыл
денелі, арық, бір аяғын аңсай басып келеді.
(Ғ. Мүсірепов) ,найти место имение