ЭССЕ: "ТЕКТІДЕН ТЕКТІ ТУАДЫ..." тақырыбында 150 сөз көлемінде Б. Момышұлы жайлы эссе жазу өтініш​

Қазақ біреуге риза, ісіне тәнті болғанда «текті атаның баласы» – деп айтады. Әлі есімде мен алты жаста едім, жаздың ыстық бір күніңде күрке ойнап отырғанда, ауылға бір-екі салт атты ақсақал келді. Қонақтар шәй ішіп, ет жеп аттанып кетті. Не болғанын білмеймін. Әкемнің: «Ит-ай, тексіз деген жеті атасына жететін ауыр сөзге душар болды. Шапанының етегін кесіп, елден қуу керек еді. Қаңғырып далада өлетін... Ант ұрғанның ісі адамдыққа сыймайды, біреудің көз жасына қалған адамның кесірі ұрпағына тиеді, жамандық ізсіз кетпейді. «Қыз ақылды болмас, ана тәрбиесін көрмесе, ұл жарылқап, ас бермес, әке тәрбиесін көрмесе» – деген сөзін естідім. Кімге ренжігенінің, себебін білмедім. Ертеңінде «тексіздік» туралы сұрадым.

Әкем: «Тектілік – қанмен берілетін адамдықтың, жақсылықтың жиынтығы. «Тексізді төрге шығарма, үйіңді былғайды, ісімен жүрегіңді жаралайды. Жабыдан тұлпар шықпайды, тексізден текті тумайды. Жабыдан тұлпар артық шапса да, тексізден текті тумас мақтаса да». Есіңде болсын, көргені жақсы көш бастайды. «Таудан аққан тасбұлақ, құяды барып теңізге, жаманды жақсы деп айтпа бір жері тартар тегіне» деп қараған қазақ тектілік үлкен адамдық қасиетті ұрпағына басқа бақ қонса таситын, бақ тайса жаситын тексіз болмауын ескертіп отырған. Түбі жат бала – ұл болмас: ішер, жер, киер де кетер, бірақ «көрдім» демес. Тектілік түйсігі бар жан-жануарлардың бойында да болады.

Объяснение:

Вот