Ертеде аспан әлемі патшасының Күн мен Ай деген сұлу да ақылды қыздары болған екен, Олар аспан әлемінің шырақтары болыпты. Екеуі алексіз аспан әлемінде серуендеп жүріп,
шоқжұлдыздардың қозғалысын, кей аспан денелерінің қозғалу бағытын бақылайды екен,
Бір күні олар кесіне келеді.
Күн: - Әке, адамга кайсымыздың пайдамыз көбірек? – дейді.
АЙ: - Адамга кайсымыздың кешегіміз көп? – деп сұрайды
Әкесі: - Оны адамнан сұрайық, – дейді,
Адам - Екеуін де маған қымбатсыңдар! Екеуің де адамға қажетсіңдер! Мен сендерді болмеймін.
Кун, сен бүкіл тіршілікке жарық пен жылу бересін, күн сәулесімен жасыл өсімдіктер өседі. Өсімдіктер от
шығарады. Оттегімен адамдар мен жануарлар демалады. Адамдар мен жануарлар, құстар елмір сүру үш
барлық азықты есімдіктен алады. Күн сенің арысын мен ылуынсыз жер бетінде өмір болмас еді?
Ай - Мен туралы не айтасыз,
Адам: - Ай, сен де адам үшін маңыздысын! Ал сен жараңғы түнде жарық бересің. Жердің серігі оң. Сен
тартылыс күшің арқылы теңіз суы көтеріліп, талқын мен бу пайда болады. Бу бұлтқа айналады. Жаңбыр
жауып, жер көгереді,
Күн мен Ай: – Екеуміз бірге бола алмаймыз ғой?!
Адам; – Екеуің де бізге керексіңдер. Сондықтан бірін күндіз, бір түнде қызмет етіңдер!
Мәтін мазмұнын нақтылайтын қорытынды.
Ай қараңғы түнде жарық береді,
Күн буюіл тіршілікке жылу береді.
Әкесі екеуіне ақылын айтады.
Әкес үшеуі аспан әлемін тамашалайды,