Бұрынғы заманда малка оте бай бір ел больницы. Бұл жердің түрғындарының «Біздің отбасымыз бен малдымызды қортатын батырымыз болса екен», - деген жалгыз
apani Qo ԵՆ.
Күндердің күнінде бір отбасында ацьці бала дүниеге келеді. Ел-жұрт жиналып, үлкен тоіі
жасайды. Балаға Толағай деп ат қояды. Сол поресте жыл сайын емес, күн сайын ержете
бастайды. Бір жылы жаңбыр жаумаіі, щоп шықпай, малдар қырыла бастайды. Халықтың
басына түскен қиындықты уайылдаган Толағай Дана деген кесакала барып, акыл
сұрапты. Сонда қарт айтқан екен:
— Толағай, біздің жерімізде тау жоқ, бұлп келмейді. Сондықтан жаңбыр жаумайды,
дейді. Толағай:
- Ата, сіз рұқсат етсеңіз, бір жерден тау арқалап алып келсем бола ма? - дейді. Қар
Толағайға риза болып, рұқсатын береді.
Арада ай өтеді, жыл өтеді. Бір күні Толағай Тарбагатай тауына жетіп, төменде
орналасқан кішірек тауды арқасына салып алады. Арада біраз уақыт өткен соң, Толағай
әлсірей бастайды. Ауылына жақындап қалғанда тізесі бүгіліп, құлап түседі. Еліне жаңбыр
сыйлаған батыр осылай таудың астында мәңгі ұйқыға кетеді,
Содан бері ол тауды ел «Толағай» деп атап кетіпті. Жаңбыр жауған сайын жұрт |
Толағайды есіне алады екен.​

Ррррр5о    2   04.12.2020 15:56    1