Бір а жанына алды, Екеуі сайран етіп кетіп қалды. Қыдырып әрлі-берлі жүрді дағы, Eriнші егін еккен жерге барды. Аралап әр егінді қарап жүрді, Кез еді піcіп болган егін түрлі. Бастарын дәнге толған төмен салып, Бидайлар бейне тағзым етіп тұрды. Жалғыз-ақ бір бидай түр көкке қарап, Бейне бір жалғыз өзін көпке балап. Баланың сол бидайға көзі түсіп, Білмекке кетті көңілі женін сүрап. Кубылып бидайлар тур басын салып, жіберген мырза Құдай нұрға қанып. «Әй, әке, мұның мәнін түсіндірші, Бір іске турмын өзім қайран калып. Бул бидай көтеріп тұр басын көкке, Қарайды шекірейіп өзі көпке. Өзіне өзгелерді тенгермейтін, Соншама бул бидайдың дәні көп пе? «Айтайын мұның мәнін, балам, саған: Шырағым, түрін көріп таңданба оған. Өзгесі төмен қарап бүгілгенде, Ойлама кем екен деп бәрі сонан». Және де әкесі айтты баласына: «Сұқтанба кур сорайған қарасына. Кұдайым өзгесіне дән бергенде, Бұл бидай дәнсіз капты арасында». Бидайлар басы толық иіліп тур, Дән берген қожасына сиынып түр. осы өлеңнің бір кейіп керіне хат керек өтініш

LunnayaLiliya    2   21.01.2021 14:49    2