Қартқожа Қартқожа к_й_екшең, жал_ңб_с, көк ш_пке бауыр_н төс_п кіт_б_н оқып жатыр. О_ың кітап_а ынт_л_нға_ы сонша, ж_н-ж_ғына да қарамай_ы, д_м_н де білдірмей а_ады. Ол екі ат_ы да ұм_т_п ке_ті. Бір_у ал_п кетсе, бі_ер емес. Оқы_ан са_ын а_арланад_, к_зін де қа_ап, қа_азды жеп қоятын тәрізді. Әл_ен уақытта ая_ына жетті. Ол кі_апты жап_ай ойлан_п, бас_н шай_ап, таң_айын қағып бір_з жатты. С_дан ке_ін басын көтерді.
Қартқожа күйе екшең, жалаңбас, көк шәпке бауырын төсеп кітабын оқып жатыр. Оның кітапқа ынталанғаны сонша, жан-жағына да қарамайы, дымын де білдірмей алады. Ол екі атты да ұмытып кетті. Біреу алып кетсе, бірер емес. Оқыған сасын аңарланады, көзін де қадап, қағазды жеп қоятын тәрізді. Әлден уақытта аяғына жетті. Ол кііапты жаппай ойланып, басын шайқап, таңдайын қағып біраз жатты. Содан кейін басын көтерді.