абай ауылына жеткенше асыкты.
- абай, абай ғой, айналайын-ай! апасына айтайыншы,
- анау - абай, аба
деді бір үлкен әйел.
бәсе, телғара ғ жаным-ау, — телғара! - деді жас
әйел.
сыртқа шықты
лайдың келген хабарын естіп, анасы — ұлжан мен әжесі — зере
ашықты. зеренің ең жақсы көретін немересі — абай еді. оның
тілеуін тілеп отыратын.
абай аттан түсті. ол көп ішінен, ең алдымен, өз шешесін көрді. соған
карай жүре беріп еді, шешесі:
мына
шырағым, , ар жағыңда әкең тұ сәлем бер! - деді.
абай әкесіне қарай тез бұрылды. әкесіне қол беріп амандасты.
әкесі:
, бойың өсіп, ержетіп қалыпсың! бойыңдай болып білімің
де өсті ме? - деді.
ұялғанды, жауап айтпағанды кешірмейтін әке мінезі абайға бел-
гілі. ол сабырмен:
- шүкір, әке, қазіреттің рұқсатын, фатиқасын алып қайттым, – деді.

составте 4 вопроса по этому тексту​

d2e0n0i5s    2   17.09.2019 06:59    13