Аққөңіл жан тақырыбына эссею​

Менің өмірім - сұлулыққа, ой мен толғанысқа, сұрақ пен жауапқа, үміт пен сенімге, арман мен мұратқа толы. Мен үшін осы уақытқа дейінгі көргенім жалған, ал көрмегенім арман секілді. Мен бұл өмірден оңтайы келіп тұрған сыбағадан бас тартпағанды, бала кезінде еңбек етіп үйренбеген адамның, үлкейгенде заңнан таяқ жейтінін түсіндім. Бір қозы артық туса, бір түп жусанның өз-өзінен артық өспейтіні анық. Өзің кешірімді болмасаң, сені де ешкім кешірмейді... Соны ұқтым... Қателікті кешіруге болады, ал опасыздықты кешіруге болмайды. Жас кезіңдегі кекшілдігің келе-келе жұмсаратын көрінеді. Қаттылығың қай жеріңде болса, қасіретің сол жерінде. Сондай-ақ, осы уақытқа дейін дүниенің, әлемнің өз бояуында екенін білдім. Ағаштардың жасыл, жердің қара, топырақтың қоңыр, түстің ақ, күлкінің әдемілігі, көздің өткірлігі - соның барлығы өз орнында тұр.Ештеңені қозғаудың қажеті жоқ... Тек жәй ғана сүйсіну керек

Объяснение: