1 деген
Орындық қасында тұрған Манаптың тұла бойы дір
етті. Кезін мүнар алды, Алға қараіі өмногиен соней
бергені есінде, «Қалқам-ail қанатым «alilo
еңбыр құлағында көшіп жүр. olie барт ясабылганда
барып есін жиды. Биік баспалдақ бос екен.
О! - Калин атып тұрды. - Отырып қалыппын. Уақыт.
тан үтылсам, жарыстан үтылғаным. Бес жарымда
жаттығу бітеді. Тым болмаса, қалғанына қатыса
ін, асаа бойiн салмақ қосып, бүлшық етім босап
кетіпті, Қош бол... - дегi берді де, тілін тістеді.
І
Рисалқы жапырақтан көзін алмаtі:
Бұрнағы жылы көсемнің басына тас жинап, қор-
ған көтердім. Саман кірпішін өз қолыммен қүйдым,
Корші ауданнан екі атадан қосылатын туыстар
табылған, олар да аянбады. Сол бөгеліп, сөзін
салады.
Манап демін күтып, ақырын күрсінді. Еңкейіп,
жерде тігінен түрған дипломатын іліп алды да,
алдына өңгеріп салып, аузын сырт ашты. Жаздық
леңіл костюмнің қаттауын салып, бірер сілкіді де,
орындық үстіне жалпагынан салды, саусағының
үшымен Қалиға сырғытты,
Биыл қүрылыс отрядына барып ем... Табыс төуір
болды. Қырық алтыншы... Дол шығар.
- Үшқыш... Оскери ұшқыш боламын. Балалар үйінен
түлеген үшқыш ағалар баршылық.
Манан мырс етті. Аға деген сөз көп күттіріп барып,
аузынан ақыр соңында шықты-ау. Өз ойымен өзі
оуре Қали оны елемеді.
Онеугүні соның бірі келіп кетті. Клубта кездесу
отсіздійс, Сидоров Александр Павлович. Ордені бар.
Полком.
120