Паэт бачыць сваю Радзіму надзвычай прыгожай, светлай, сонечнай, цёплай, жаўруковай. Малая Радзіма ў кожнага свая, а вялікая — адна на ўсіх, сцвярджае паэт. Верш прасякнуты бясконцай любоўю да свайго краю.
“А пакуль я жыву, незабыўны маленства куток
Мяне вабіць туды, ён заўсёды стаіць прад вачыма...
Борам стаў стогалосы за вёскай маленькі лясок.
Ён у кожнага свой, ды адна для ўсіх нас — Радзіма”.
“А пакуль я жыву, незабыўны маленства куток
Мяне вабіць туды, ён заўсёды стаіць прад вачыма...
Борам стаў стогалосы за вёскай маленькі лясок.
Ён у кожнага свой, ды адна для ўсіх нас — Радзіма”.