Якія пачуцці выклікае ў вас заключная частка твора «Эпілог», пададзеная ў форме «ўрока спражэння»? Ці згодны вы з меркаваннем, што ў гэтай частцы нашы

Эпілог патрасае сваёй пераканаўчасцю, супрацьпастаўленнем жыцця і смерці. Калі глыбока ўдумацца ў гэтыя радкі, разумеешь, якія мы шчаслівыя людзі — мы не ведам, што такое загінуць маладымі, не чуем стрэлаў, не бачым, як гінуць дзеці, як катуюць нашых родых, як знішчаюцца вёскі, а з імі ў агне і людзі – жанчыны, старыя, зусім маленькія дзеці. Гэта вельмі жахліва, і супрацьпастаўленне ў спражэнні вельмі ярка гэта падкрэслівае: жывы – мёртвы. А калі б не было вайны, хто ведае, кім бы сталі “кожныя чацвёртыя”, якое пакаленне б нарадзілі, і якой бы была наша нацыя, калі б не было вайны, якая забрала ў нашай краіны квецень нацыі.