Як у творы асэнсоўваецца стваральная сіла чалавечага розуму? Зуёнак. “Дала прырода мне….”

Аўтар зазаначае, што перашапачаткова ў чалавека было ўсё для жыцця: зямля, агонь, вада, аднак ён прага нечага большага “глядзеў у неба”. Так ён ствараў новых багоў (маюцца на ўвазе чалавечыя вынаходніцтвы). Аднак ісціна, якую, здаецца знайшлі, мянялася з кожным новым “богам”. Загадкі не знікалі з жыцця, але адны адказы адказы не прыносілі шмат карысці, другія — нараджалі новыя пытанні. Таму ў жыцці ўсё “ідзе зваротнымі кругамі”. Стваральная сіла чалавечага розуму бясконцая.