Як разгортвалася барацьба, згодна летапісаў, паміж Ягайлам і Вітаўтам?

Вітаўта, якому Ягайла, стаўшы каралём Польшчы, вымушаны быў аддаць вярхоўную ўладу ў ВКЛ. Аўтар летапісу ўхваляе збіральную, цэнтралізатарскую палітыку Вітаўта, асобы цікавай і значнай у гісторыі нашай дзяржавы.

Калі пасля смерці Альгерда, які княжыў у Полацку і Вільні, вялікім князем стаў яго сын Ягайла, Кейстут не стаў спрачацца. Сам жа Ягайла баяўся і брата, і дзядзьку, у якога, як у сына Гедыміна, было больш правоў на віленскі прастол. Таму Ягайла нацкаваў на Кейстута Тэўтонскі ордэн. Паходы крыжаносцаў на княства Кейстута не перапыняліся на працягу многіх гадоў. Прычым яго сын Вітаўт не раз атрымліваў над захопнікамі перамогу. У далейшым Ягайла ўзяў у палон Кейстута, і яго служкі ў засценку замка Крэва задушылі Гедымінавіча. Вітаўту ж удалося збегчы з палону дзякуючы сваёй жонцы Ганне. З дазволу Ягайлы яна прыйшла да мужа ў склеп разам са служанкай, у адзенні якой Вітаўт і выйшаў з турмы. Шмат гадоў Ягайла, баючыся Вітаўта, то дарыў яму пэўныя княствы, гарады, то адбіраў іх. Сам Вітаўт не перапыняў барацьбы з братам за сваю незалежнасць, маючы на ўвазе стварэнне літоўска-рускай хрысціянскай дзяржавы.

У «Беларуска-літоўскі летапісе 1430—1446 гадоў», у ліку іншых падзей расказваецца пра перамогу над нямецкімі крыжаносцамі пад Грунвальдам у 1410 годзе. У дадзеным выпадку перад варожай навалай Ягайла і Вітаўт выступілі як саюзнікі, і іх ваенны вопыт, зладжанасць, прадуманасць дзеянняў дапамаглі ў неверагодна складанай сітуацыі.