Апавяданне пачынаецца з апісання хмарак і лесу. Яно дае магчымасць падрыхтаваць чытача да ўспрымання вобраза старой Тэклі. Пісьменнік пра-водзіць паралель: мудрая прырода — старая, шмат пабачыўшая ў жыцці жанчына.
«Хмаркі насіліся над лесам. Розныя па колеру і фасону, яны часта ахаплялі вялікую частку неба і тварылі багатыя малюнкі к таемным казкам сталетняга лесу. Удзень былі яны светла-пурпурныя, а ўночы залаціліся месяцам і чаго-чаго ў іх не было!».
Адчуванне светлага суму. Хмаркі ствараюць шматлікія малюнкі, шматколерную гаму I цёплых адценняў: ад светла-пурпурных да залацістых. Паступова ствараецца напружанне, 3. Бядуля далейшым апісаннем лесу падводэіць нас да трагічнасці. «Унізе лес гаварыў свае адвечныя гутаркі... Часам ён маліўся ціха-ціха, і толькі нейкі гук, нібы вокліч далёкага звона, даносіўся з чорнай глыбіні лясной далі...»
У горадзе напружанне павышаецца, жанчына адчувае страх:
“Вось пачаліся цёмныя вуліцы шумнага, як бы ашалелага горада”.
«Хмаркі насіліся над лесам. Розныя па колеру і фасону, яны часта ахаплялі вялікую частку неба і тварылі багатыя малюнкі к таемным казкам сталетняга лесу. Удзень былі яны светла-пурпурныя, а ўночы залаціліся месяцам і чаго-чаго ў іх не было!».
Адчуванне светлага суму. Хмаркі ствараюць шматлікія малюнкі, шматколерную гаму I цёплых адценняў: ад светла-пурпурных да залацістых. Паступова ствараецца напружанне, 3. Бядуля далейшым апісаннем лесу падводэіць нас да трагічнасці. «Унізе лес гаварыў свае адвечныя гутаркі... Часам ён маліўся ціха-ціха, і толькі нейкі гук, нібы вокліч далёкага звона, даносіўся з чорнай глыбіні лясной далі...»
У горадзе напружанне павышаецца, жанчына адчувае страх:
“Вось пачаліся цёмныя вуліцы шумнага, як бы ашалелага горада”.