Прытча адрозніваецца ад яе шыратой абагульнення, значнасцю заключанай у прыпавесці ідэі. Дзеючыя асобы прытчы не маюць ні знешніх чорт, ні "характару" .Гэта нейкі чалавек, нейкі цар, нейкая жанчына, нейкі селянін, нейкі бацька, нейкі сын. Гэта "чалавек наогул". Сэнс прыпавесці не ў тым, які чалавек у ёй намаляваны, а ў тым, які этычны выбар зроблены чалавекам. Таксама ў прыпавесці няма ўказанняў на месца і час дзеяння, паказу з'яў у развіцці: яе мэта не малюнак падзей, а паведамленне пра іх.
Асноўныя тэмы прыпавесці — праўда і крыўда, жыццё і смерць, чалавек і бог. Нельга зразумець прытчу па-за кантэкстам: яе сэнс абумоўлены прычынай, па якім прытча расказаная.
Асноўныя тэмы прыпавесці — праўда і крыўда, жыццё і смерць, чалавек і бог. Нельга зразумець прытчу па-за кантэкстам: яе сэнс абумоўлены прычынай, па якім прытча расказаная.