Першыя ўражанні Губатага ад жыцця на волі. Знайдзіце радкі пра гэта і прачытайце іх уважліва. Аб чым яны сведчаць?

“За выганам пачаўся малады лес, які знаёма запахнуў зеленню, смалой, расою, — і ў душы Губатага нешта як варухнулася, захацелася бегчы, і ён, ужо нічога не помнячы, не азіраючыся, мінуў маладняк і памчаў у глыб лесу. Стары сасоннік яшчэ болей завабіў нечым невядомым, родным, мілым, што ён адчуў такое вялікае шчасце, якое, здаецца, не толькі поўніла грудзі, але і ахмяліла зусім. Ён прабег яшчэ, тыцнуўся ў высокую траву і нечакана, зморшчыўшыся, спыніўся: гэта былі калючыя ажыны.

Губаты хутка выблытаўся назад, адчуваючы, як гараць агнём падрапаныя ногі, прайшоў крыху, асцярожна дакра-нуўся мордай да высакаватага густога ядлоўцавага куста — і зноў хуценька адскочыў, адчуваючы, што запякла наколатая далікатная мыза. Ап'яненне воляй прайшло, і ён адчуў, што шмат чаго тут не ведае, а вось леснікоў двор знае ўжо да драбніц, адчуў, што і лес сустрэў яго непрыхільна.”

Гэта сведчыць аб тым, што адарванае ад леса ласяня, якое жыло ў спрыяльных умовах і не ведала, як здабываць сабе ежу і выжываць, не было падрыхтавана да выхаду ў свет. Усяму гэтаму не мог навучыць яго ляснік, а маці ў ласяняці ўжо не было. У маленькага было мала шанцаў выжыць без ведання своеасаблівых лясных законаў.