Прырода ўсхвалявала яго сваімі прывольнымі прасторамі наднёманскіх лугоў, непаўторнымі іх краявідамі і прыгажосцю. Паэт параўноўвае яго з зялёным морам. Нёман і яго лука нагадала аўтару пышны старасвецкі сад, рака апісвала прыгожыя дугі, бліскучаю стужкай паміж лугамі і полем.