Чаму з асуджэннем успрымаў бацька тое, што сын смяецца з нашай гутаркі? - Бядуля. На Каляды к сыну

Толькі бацька Цыпрук да канца разумеў, што панскае выхаванне назаўжды адабрала ў іх сына, які імкнуўся забыць пра сваё паходжанне. Усе яго дыялогі сведчаць пра гэта, на нашу думку словамі бацькі аўтар выказвае і свае адносіны да Лаўрука.
«Апанеў! — кажа потым маці, — і далікатным зрабіўся, і гаворыць па-панску!..
— Эт! — казаў бацька, — думаеш што, ды і ён панам будзе! Глядзі, як ён ужо смяецца з нашай гутаркі ды з нас. Гэта мне не надта падабаецца...»
ідалей
« Цешылася маці: «Во будзе падмога на старасць!»
Цыпрук на гэта ёй часта гаварыў:
— Эт, дурная ты авечка. Яго падмогу сарока хва-стом замяце. Чакай ад яго пад старасць пацехі, як ад рабой сучкі яек!”
“А ты, брат, баба, зусім дурная авечка! Ці ты не бачыш, што твой Лаўручок зусім чужым зрабіўся для нас з таго часу, як папаў пад панскую апеку. Йешта не цешыць ён мяне!..»
Цыпрук цвяроза ўспрымае змены, якія адбыліся з іх Лаўручком. Стары зразумеў, што панскае выхаванне не прайшло дарма, а вынік гэтага — зусім чужы чалавек, які цураецца сваіх родных.