Гэты хллопчык адрозніваецца ад іншых сялянскіх дзяцей. Ён сапраўды незвычайны. Сымонка валодаў здольнасцю бачыць дзівоснае там, дзе іншыя нічога не заўважалі, і гэтым адрозніваўся ад іх.
“Ловіць сэрцам спеў прыгожы,
Як жытцо загаманіць,
Як зазвоняць, заіграюць
Мушкі, конікі жучкі
І галоўкай заківаюць,
Засмяюцца васількі”
“Сам сабою забаўляўся,
Бегаў, бавіўся ў палёх.
І размовы вёў з жытамі,
І складаў ён песню дню,
З матылькамі, бы з братамі,
Час дзяліў свій і гульню.”
Сымонка — своеасаблівая, непаўторная асоба, якіх вельмі часта не разумеюць іншыя. Ён жыве ў сваім свеце — прыгожым, яркім, жывым.
“Ловіць сэрцам спеў прыгожы,
Як жытцо загаманіць,
Як зазвоняць, заіграюць
Мушкі, конікі жучкі
І галоўкай заківаюць,
Засмяюцца васількі”
“Сам сабою забаўляўся,
Бегаў, бавіўся ў палёх.
І размовы вёў з жытамі,
І складаў ён песню дню,
З матылькамі, бы з братамі,
Час дзяліў свій і гульню.”
Сымонка — своеасаблівая, непаўторная асоба, якіх вельмі часта не разумеюць іншыя. Ён жыве ў сваім свеце — прыгожым, яркім, жывым.