Якия мастацкия сродки? Янка Купала - Спадчына

Ад прадзедаў спакон вякоў

Мне засталася спадчына;

Паміж сваіх і чужакоў

Яна мне ласкай матчынай.

Аб ёй мне баюць казкі-сны

Вясеннія праталіны,

І лесу шэлест верасны,

І ў полі дуб апалены.

Аб ёй мне будзіць успамін

На ліпе бусел клёкатам

І той стары амшалы тын,

Што лёг ля вёсак покатам;

І тое нуднае ягнят

Бляянне-зоў на пасьбішчы,

І крык вароніных грамад

На могілкавым кладзьбішчы.

І ў белы дзень, і ў чорну ноч

Я ўсцяж раблю агледзіны,

Ці гэты скарб не збрыў дзе проч,

Ці трутнем ён не з’едзены.

Нашу яго ў жывой душы,

Як вечны светач-полымя,

Што сярод цемры і глушы

Мне свеціць між вандоламі.

Жыве з ім дум маіх сям’я

І сніць з ім сны нязводныя...

Завецца ж спадчына мая

Ўсяго Старонкай Роднаю.

Мастацкія сродкі - гэта вобразатворчыя і маўляўчыя засобы, якія выкарыстоўваюцца ў літаратурных тэкстах для таго, каб выразіць пэўныя ўласцівасці аб'ектаў, адчуванні, пачуцці і думак стваральніка. У гэтым фрагменты памятаецца Янком Купалам спадчына, якая збераглаяся ў яго сям'і і якую ён ведае са шчырасцю і нямногім страхам.

У гэтым фрагменты аўтар выкарыстоўвае некалькі мастацкіх сродкаў для стварэння эмоцыянальнай і назіранай абразнасці. Мастацкі сродак метафоры выкарыстаны ў апісанні спадчыны як "паміж сваіх і чужакоў, яна мне ласкай матчынай". Гэта азначае, што спадчына мае вялікую значнасць для аўтара і вызначае яго ідэнтычнасць, адносіны з аднымі і іншымі людзьмі. Метафарычны абраз апаленага дуба ў полі і загадачнасць спадчыны падрыхтоўвае чытальніка да размышлення пра значэнне гісторыі й цімэрычнасць спадчыны ў працэсе змены часу.

Таксама, аўтар выкарыстоўвае мастацкі сродак гіперболы ў апісанні, калі ён кажа, што пра спадчыну "баюцца казкі-сны вясеннія праталіны, шэлест верасняўскага лесу і нуднаесней-ягнят бляянне на пасьбішчы". Гэта значыць, што чалавек скажаная моцна звязаны з яго мінулым і дапаўняецца многімі эмоцыямі і пачуццямі. З дапамогай гіперболы ён адзначае значэнне спадчыны ў яго жыцці, яна вельмі значнае і бясперапыннае.

Зацікаўленасць апісаннем спадчыны тлумачыцца бясконцай думкай і снамі аб аб'ектах, згаданых у тексьце, такіх як вандалы, думы, светач-полымя. Гэтыя абразы адлюстроўваюць глыбокае ўтаймішчанае і садзейнічанне спадчыны, якая прасачылася ў жывую душу аўтара.

Аднак, аўтар задае пытанне, ці такі скарб не знішчаны і ці ён зберагаецца незцішаны. Гэта пытанне вызывае ў чытальніка размышленне аб захаванасці спадчыны ў мінулым і сутнага значэння гісторыі ў сучасным свеце.

Такім чынам, Янка Купала выкарыстоўвае мастацкія сродкі каляровага новаторства, гіперболы і метафоры, каб аднацісьці на знешнія аб'екты і пачуцці ўласнай сэйбы. Гэта дапамагае выразіць значэнне спадчыны ў яго жыцці і вызваліць эмоцыі і размышленні ў чытальніка.