Сочинение про весну применить слова ручеек камень тень

Вось і надышла доўгачаканая вясна. Зазелянела ўсё наўкол:  трава, дрэвы, кусты. На ўсю моц зашчабяталi птушкі. Пацягваючыся, выпаўзаюць са свайго жылля звяры, прачнуліся ад зімовай спячкі.
Прачнуўся, вызваліўшыся ад ледзяных кайданоў, і шустры ручаёк. Заскакала вада яго з парожка на парожак, заструменілася з каменя на камень. То на сонейку блішчыць, то ў цень хаваецца.
А прырода наўкол жыве сваім жыццём. Стракочуць конікі, лётаюць матылькі, гудуць чмялі і пчолы. Сонейка іх грэе, ад ручая прахалодай цягне. Добра ім!
Птушыныя спевы ўсё гучней і гучней чуваць. Вось зацiўкалi вераб'і на бярозе. А з асіны ў гэты час чуецца голас зязюлі. Не змоўкне цяпер птушыны хор да позняй восені.
Усё наўкол распускаецца і квітнее. Хутка сокі разгуляцца на ўсю моц і наступіць зялёнае лета з яго мноствам фарбаў. Наступіць спякота.
Пакуль жа можна нацешыцца вясновай свежасцю і ўволю надыхацца вясновым паветрам, каб хапіла да наступнага года.