Расла пры дарозе маленькая сцяблинка и радавалася сонцу .ишоу для чалавек и прыбиу ботам сцяблинка да зямли . пачала вянуць сцяблинка ,пакрывацца прыдарожным пылам .мабыть , быу бы ей канец . але па той дарозе ишоу з кийком добры чалавек и зауважыу бедную сцяблинку .спыниуся , уткнуу свой киек падняу и падвязау да яго сцяблинку . зямлю падрыхлиу и вадзицай палиу . -дзякуй табе , добры чалавек , век не забуду тваей дабрыни ,- адазвалася сцяблинка . - расци вяликая ! - адказау добры чалавек и пайшоу далей . прайшли гады .з той маленькай сцяблинки вырасла вяликая прыгожая яблыня напишите яе працяг