Раскажыце пра ўтварэнне і ўжыванне дзеепрыметнікаў незалежнага і залежнага стану ў беларускай мове.​

Дзеепрыметнікі незалежнага і залежнага стану – гэта часткі мовы, якія азначаюць дзеянне альбо стан у дужках адносна ўласнасці.

Дзеепрыметнікі незалежнага стану выкарыстоўваюцца самастойна, бяз залежнасці ад іншых слоў у сэравісе. Прыймейнымі прыкладамі дзеепрыметнікаў незалежнага стану ў беларускай мове з'яўляюцца: "спакойна", "прыемна", "легка", "цяпло" і г. д. Напрыклад, у сэравісе "Мне спакойна" дзеепрыметнік "спакойна" ўжываецца асобна, без залежнасці ад іншых слоў.

Дзеепрыметнікі залежнага стану залежаць ад іншых слоў, звычайна ад дзеяслоў і імянных частак мовы. Яны маюць адмысловуюе ўжыванне і вымаўленне ў залежнасці ад сэнсу ўласнага слова, а таксама вымаўленні і складу рэчанне. Напрыклад, у сэравісе "Ён зрабіў работу цяжка" дзеепрыметнік "цяжка" залежыць ад дзейніка "зрабіў", адзначае стан дзеяння.

Каб знайсці дзеепрыметнік, трэба прапанаванае слова ў адпаведным сэнсе прыстанаваць да дзеяслова, напрыклад, у сэравісе "Мама ўрадавалена пакупкай" дзеепрыметнік "ўрадавалена" праз прапанаванага дзейніка "пакупкай". У сэравісе "Яны ішлі гучнуюшаю музыкай" дзеепрыметнік "гучнуюшаю" паўтарае ў гукраванні гукі залежанага слова "музыкай".

Як правіла, дзеепрыметнікі ўжываюцца з часткамі невытворнасці альбо ўжываннем адмысловых форм дзейства або ўмацавальнага змыслу (напрыклад, "магчыма", "няскончана", "неад'ёмна"). Дзеепрыметнікі, залежныя ад складанаязычнага дзейнікаў, выяўляюцца ўсяго класамі, аднак прадставімымі прадставіць зусім рэдка.

На прыкладах можна зразумець, што гэта няскладная тэма, аднак ужыванне дзеепрыметнікаў незалежнага і залежнага стану дазваляе пашырыць і памнажыць бязліч элементаў мовы, што з'яўляецца важным для стварэння выразнага і багатага тэксту. Надзеюся, што мой адказ быў зразумелы і дапамог у разуменні тэмы.