Перевести на язык в незапамятные времена на богатой, плодородной, цветущей земле жили добрые и сильные люди. не знали они ни нужды, ни горя. но поселился в их краях злой и жадный чародей. и были у него глаза завидущие, руки загребущие, а вместо сердца — камень. страшный это был человек — все отбирал у людей, все тянул к себе. но хоть и боялись его люди, не склонили перед ним головы, решили побороть чародея. взяли они косы в руки и пошли войной на своего обидчика. страшная это была битва — сильный был чародей. однако сильнее духом оказались простые крестьяне. не выдержал чародей гнева людского и ушел глубоко под землю, но перед этим забрал с собой все окрестные несметные богатства, опустошил эти края. обеднели с той поры здешние места, оскудели поля, людям приходилось голодать. много находилось смелых, отважных богатырей, пытавшихся проникнуть во владения чародея и вернуть людям сокровища, да возвращались ни с чем. бесследно исчез злодей, никто его так и не нашел. а сокровища эти превратились в соль много лет. один смельчак узнал от мудрых старцев об этой легенде и решил отыскать богатства людские. не верил никто, что сможет он найти их. но силен молодец был духом. напрасно они не верили, нашел он богатства несметные в недрах земли, и вернулась радость на эти земли, снова стали плодородными поля, забыли люди о голоде. и вырос на этом месте город, который назвали солигорск.

У спрадвечныя часы на багатай, урадлівай, квітнеючай зямлі жылі добрыя і моцныя людзі. Не ведалі яны ні патрэбы, ні гора. Але пасяліўся ў іх краях злы і прагны чарадзей. І былі ў яго вочы завидущие, загребущие рукі, а замест сэрца - камень. Страшны гэта быў чалавек - усе адбіраў у людзей, усе цягнуў да сябе. Але хоць і баяліся яго людзі, не схілілі перад ім галовы, вырашылі перамагчы чарадзея. Узялі яны косы ў рукі і пайшлі вайной на свайго крыўдзіцеля. Страшная гэта была бітва - моцны быў чарадзей. Аднак мацнейшыя духам апынуліся простыя сяляне. Не вытрымаў чарадзей гневу людскога і пайшоў глыбока пад зямлю, але перад гэтым забраў з сабой усе навакольныя незлічоныя багацці, спустошыў гэтыя краю. Пабяднелі з той пары тутэйшыя месцы, оскудели поля, людзям даводзілася галадаць. Шмат знаходзілася смелых, адважных волатаў, якія спрабавалі пранікнуць ва ўладанні чарадзея і вярнуць людзям скарбы, ды вярталіся ні з чым. Бясследна знік злыдзень, ніхто яго так і не знайшоў. А скарбы гэтыя ператварыліся ў соль каменную...

Прайшло шмат гадоў. Адзін смяльчак даведаўся ад мудрых старцаў аб гэтай легендзе і вырашыў адшукаць багацця людскія. Не верыў ніхто, што ен зможа знайсці іх. Але моцны малайчына быў духам. Дарма яны не верылі, знайшоў ен незлічоныя багацці ў нетрах зямлі, і вярнулася радасць на гэтыя землі, зноў сталі ўрадлівымі поля, людзі забыліся пра голад. І вырас на гэтым месцы горад, які назвалі Салігорск.