Храналагічная аутобіаграфія "францыска скарыны

Нарадзіўся ў другой палове 1480-х гадоў у Полацку ў сям’і купца Лукі Скарыны. З 1504 году вучыцца ў Кракаўскім унівэрсытэце,
у 1506 годзе атрымвае вучоную ступень бакаляўра вольных мастацтваў,
на пачатку 1510-х гадоў — званьне ліцэнцыята мэдыцыны ды ступень доктара вольных мастацтваў.
5 лістапада 1512 году Савет дактароў мэдыцынскай калегіі Падуанскага ўнівэрсытэту дапусьціў Скарыну без аплаты да іспытаў на ступень доктара мэдыцыны, якія Скарына пасьпяхова вытрымаў 6 і 9 лістапада.
Каля 1517 году Скарына засноўвае ў Празе друкарню, у якой 6 жніўня 1517 году выдаў першую друкаваную беларускую кнігу — «Псалтыр».
Усяго на працягу 1517—1519 гадоў Скарына пераклаў і выдаў 20 кніг Бібліі. Да кожнай кнігі ён пісаў прадмову, у якой распавядаў пра гісторыю стварэньня кнігі, разважаў аб яе зьмесьце.
На пачатку 1520 году ён пераязджае ў Вільню й там засноўвае першую на тэрыторыі Беларусі друкарню ў доме Якуба Бабіча.
У ёй каля 1522 году Скарына выдаў «Малую падарожную кніжыцу», а ў сакавіку 1525 — «Апостал».
У другой палове 1520-х гадоў Скарына ажаніўся з удавою чальца Віленскага магістрата Юрыя Адверніка — Маргарытай.
У ліпені 1529 году ў Пазнані памёр брат Францішка Скарыны Іван, які прыехаў туды гандляваць скурамі; Скарына едзе ў Познань і дамагаецца вяртаньня сродкаў, укладзеных яго жонкай у справу брата.
У 1530 годзе Скарына пэўны час служыць у Кёнігсбэргу ў гэрцага Альбрэхта Старэйшага, пазьней вяртаецца ў Вільню.
5 лютага 1532 году крэдыторы Івана Скарыны патрабавалі арышту Францішка за даўгі нябожчыка, але 24 траўня пляменьнік Скарыны Раман просіць у караля Жыгімонта I загаду аб вызваленьні Францішка.
21 лістапада таго ж году кароль спэцыяльнай граматай вызваляе Скарыну з-пад улады суда, ваяводаў, кашталянаў і старастаў.
Каля 1535 году Францішак Скарына пераехаў у Прагу, дзе служыў лекарам і вучоным-садоўнікам пры каралеўскім двары.
Каля 1551 году памёр.