45 ! анализ стихотворения "родныя словы" пятрусь броука

Мне не забыць суть песні
Той давняе вясны,
На Мурамскай дарожцы
Стаялі тры сасны.
Цяпер магу прызнацца,
Тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай
Не мог я параўнаць.
Александрына, цяпер прышла зіма,
Александрына, шукаю я – няма,
Александрына, ты с песней, ты цвела,
Александрына, якою ты была!
Сказаць, што васілёчак,
Дык фарба ў ім адна.
Сказаць, што ты лілея,
Сцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак,
Ды ўсіх жа мала іх.
Такою ты здалася
Ў сямнадцаць год маіх.