Максім Танк “Ля вогнішч начлежных”
урывак з паэмы “Нарач”.
Проходится по белорусской литературе в 5-ом классе.
Отрывки:
"У нетрах, у самай глушы сасняка,
Стаяла малая хаціна;
Жыла у той хаціне дачка лесніка,
Жыла прыгажуня Галіна.
Хто бачыу яе, той забыць век не мог
Красы яе светлай дзявочай,
I водсвет зары, што на твар яе лёг,
I косы, i сінія вочы.
Нямала сватоу прыязджала здалёк,
Але ix адмова чакала,
Бо у сэрцы яе быу адзiн Васілёк,
Якога дзяучына кахала."
"Вяртаючыся з палявання дамоу,
Аднойчы убачыу Галіну
Уладар неабсяжных палёу i лясоу,
Магнат ненавканы — Барына..
Убачыу, спыніу каля студні каня,
Каля лесніковай хаціны,
Пытае у Галіны: — Адкуль ты, чыя?
I як ты завешся, дзяучына?"
"Аклінула мілага — глуха удалі
Ей бор адказау гулам-стогнам.
Люстэрка з рук выпала i на зямлі
На часткі разбілася з звонам.
I раптам на месцы, дзе высіуся бор,
Дзе срэбныя палі асколкі,—
Усё знікла, адны толькі хвалі азёр
Заззялі люстэркам, вясёлкай.
Дзяучына ж крылатаю чайкай з тых год
I ў цёплыя ранкі, i у сцюжу
Над люстрам азёрау, прасторамі вод,
Шукаючы мілага, кружыць.
I крык яе вецер нясе удалячынь
Над хвалямі, поунымі ззяння,
Празрыстымі, быццам бясхмарная сінь,
Глыбокімі, быццам каханне..."
Объяснение:
Максім Танк “Ля вогнішч начлежных” урывак з паэмы “Нарач”.
Максім Танк “Ля вогнішч начлежных”
урывак з паэмы “Нарач”.
Проходится по белорусской литературе в 5-ом классе.
Отрывки:
"У нетрах, у самай глушы сасняка,
Стаяла малая хаціна;
Жыла у той хаціне дачка лесніка,
Жыла прыгажуня Галіна.
Хто бачыу яе, той забыць век не мог
Красы яе светлай дзявочай,
I водсвет зары, што на твар яе лёг,
I косы, i сінія вочы.
Нямала сватоу прыязджала здалёк,
Але ix адмова чакала,
Бо у сэрцы яе быу адзiн Васілёк,
Якога дзяучына кахала."
"Вяртаючыся з палявання дамоу,
Аднойчы убачыу Галіну
Уладар неабсяжных палёу i лясоу,
Магнат ненавканы — Барына..
Убачыу, спыніу каля студні каня,
Каля лесніковай хаціны,
Пытае у Галіны: — Адкуль ты, чыя?
I як ты завешся, дзяучына?"
"Аклінула мілага — глуха удалі
Ей бор адказау гулам-стогнам.
Люстэрка з рук выпала i на зямлі
На часткі разбілася з звонам.
I раптам на месцы, дзе высіуся бор,
Дзе срэбныя палі асколкі,—
Усё знікла, адны толькі хвалі азёр
Заззялі люстэркам, вясёлкай.
Дзяучына ж крылатаю чайкай з тых год
I ў цёплыя ранкі, i у сцюжу
Над люстрам азёрау, прасторамі вод,
Шукаючы мілага, кружыць.
I крык яе вецер нясе удалячынь
Над хвалямі, поунымі ззяння,
Празрыстымі, быццам бясхмарная сінь,
Глыбокімі, быццам каханне..."
Объяснение:
Максім Танк “Ля вогнішч начлежных” урывак з паэмы “Нарач”.
Объяснение: