«Расчасалі вішні
шоўкавыя косы
І ўранілі долу
снегавы вянок.»
«Адхінае вечар
тонкія мярэжы,
На акне альвасы2
дагарэлі ў сне.»
«І з вачэй усмешкі
сыплюцца на снег».
Метафары ярка малююць перад намі вобразы зімовай прыроды. Перад намі, як жывыя, паўстаюць непаўторныя малюнкі прыроды, мы быццам бачым іх вачамі аўтара.
шоўкавыя косы
І ўранілі долу
снегавы вянок.»
«Адхінае вечар
тонкія мярэжы,
На акне альвасы2
дагарэлі ў сне.»
«І з вачэй усмешкі
сыплюцца на снег».
Метафары ярка малююць перад намі вобразы зімовай прыроды. Перад намі, як жывыя, паўстаюць непаўторныя малюнкі прыроды, мы быццам бачым іх вачамі аўтара.