Неликтен наруыздардын ретсиз биополимерлер болып табылатынын тусиндириндер

Жасушадағы маңызды биополимерлер. Нуклеин қышқылы және нәруыз биосинтезі

ХХ ғасырда жаратылыстану ғылымдары саласында ең ірі жаңалық ашылды. Ол 1953 жылы Джеймс Уотсон, Фрэнсис Крик және Розалин Франклин сияқты американ және ағылшын ғалымдарының ДНҚ молекуласының құрылысын ашуы еді. Осы жаңалық негізінде тұқым қуалаушылықтың сыры ашылды. Сол кезден бастап адамзат үшін тіршіліктің мөні түсінікті бола бастады. Бұл зерттеуге сәйкес тіршілік дегеніміз — белгілі бір нәруыздар синтезі арқылы ДНҚ молекуласында жазылған генетикалық акпараттардың үнемі жүзеге асырылып отыруы. Бұған мысал ретінде көбелектің дамуын айтуға болады. Алдымен жұмыртқалар пайда болып, одан дернәсіл шығады, кейін олар қуыршакка айналып, одан көбелектер ұшьш шығады. Яғни, кәбелек тіршілігінің түрлі кезеңінде әр түрлі нәруыздар жүйесі қызмет атқарады.

Сондықтан қышқылдар мен нәруыздар тіршіліктің маңызды биополимерлеріне жатады

Нуклеин қышқылдары. Нуклеин қышқылдарын ХЫХ ғасырдың екінші жартысында швейцарлық биохимик Ф.Мишер ашқан, ол жасуша ядросынан құрамында азот пен фосфоры жоғары мөлшерде болатын затты бөліп алған. Оны алғаш рет ядродан тапқандықтан (ағылш. нуклеус — ядро) нуклеин қышқылы деп атады.

Нуклеин қышқылдары генетикалық ақпаратты сақтау қызметін атқарады. Ал генетикалық ақпарат нуклеин қышқылдарындағы азоттық, негіздерде жазылған. Онда организмдегі нәруыз құрылысы туралы ақпараттар жазылып, сакталып жүзеге асырылады. Нәруыздар организмдегі барлық басты функцияларды жүзеге асырады. Нуклеин қышқылдарының екі түрі болады: дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНҚ) және рибонуклеин қышқылы (РНҚ).